Dixit – recenzja gry oczami rodziny z dziećmi

Szukaliśmy gry, która połączy różne pokolenia przy jednym stole – i Dixit spełnił te oczekiwania z nawiązką. To gra, która nie wymaga ani szybkiego refleksu, ani encyklopedycznej wiedzy, tylko wyobraźni i empatii – cech, które dzieci mają w nadmiarze, a dorośli chętnie odkrywają na nowo.

Na czym polega zabawa?

Każdy gracz dostaje zestaw pięknie ilustrowanych kart – bez słów, bez cyfr – tylko obrazy pełne symboli i skojarzeń. Jeden z graczy wybiera kartę, wymyśla do niej hasło i kładzie ją zakrytą. Reszta dokłada po jednej karcie, która ich zdaniem pasuje do hasła. Potem wszystkie są tasowane i trzeba odgadnąć, która była tą „oryginalną”.

Co dzieciom się podobało?

• Obrazy – ilustracje są bajkowe, surrealistyczne i prowokują do myślenia. Dla dzieci to jak opowiadanie historii bez słów.

• Kreatywność – każde hasło to małe wyzwanie. Nasze dzieci (7 i 10 lat) zaskakiwały nas pomysłowością, a czasem bawiły nas do łez.

• Brak presji – nie trzeba „wygrać”, żeby dobrze się bawić. Nawet najmłodsi czują się równoprawnymi uczestnikami.

Co z perspektywy rodzica?

• Gra planszowa uczy umiejętności wyrażania się, myślenia metaforycznego i rozumienia punktu widzenia innych.

• Rozgrywka jest spokojna, nie generuje napięć, więc świetnie sprawdza się na wieczory bez ekranów.

• Dzięki prostym zasadom można grać z dziadkami lub znajomymi, nawet jeśli nie są fanami planszówek.

Dla kogo?

Dixit to gra idealna dla rodzin z dziećmi w wieku od około 7 lat wzwyż. Im starsi gracze, tym bardziej abstrakcyjne i złożone skojarzenia, ale młodsze dzieci też dają radę – wystarczy dać im szansę.

Dixit to nie tylko gra – to narzędzie do wspólnego wymyślania, śmiechu i poznawania się nawzajem. W świecie gier planszowych pełnych strategii i zasad, ten tytuł przypomina, że czasem wystarczy wyobraźnia i kilka obrazków, żeby spędzić naprawdę dobry wieczór razem.